staj günümden...

bugünkü staj günümden...

Bu öğrencimin anne ve babası ayrılmış ve babaannesi ile beraber kalıyor. Her şeyden habersiz olan bu minik elli kocaman yürekli çocuk ciddi problemler yaşıyor ama hiçbirinin farkında değil.. O'na baktıkça içim parçalandı. Daha 1.sınıf..  arkadaşlarına şiddet uyguluyor belli ki aileden şiddet görüyor ve bu yüzden arkadaşları tarafından sevilmiyor.
Arkadaşları annelerinin hazırladıkları beslenmelerini yerken O arkadaşlarıyla  ilgilendi belki bir ailesi olsaydı...
Sınıfta yapılan okuma-yazma etkinliklerinin hiçbirine katılmıyor çünkü arkadaşları gibi ne defteri var ne kalemi...işin ilginç tarafı ise öğretmeni sınıfta yaşanan aksiliklerden dolayı bu çocuğu suçluyor.Tüm bunlara rağmen bu küçük çocuğun  yüzündeki masum gülümseme düşmüyor.
 Şimdi her şeyin suçlusu bu küçük çocuk mu?...

 Arkadaşlarının resmini çekerken onlara katılmamış onları izlemiş.Sonra yanıma geldi,öğretmenim ama beni çekmediniz deyip hemen bu pozu aldı..

peki dost, leş kargaları gibi üşüşmek mi yaranıza yoksa merhem olmak mı cennetkuşu gibi? ne dersiniz?!. çünkü ben dostsululuktan artık haz almıyorum... çünkü dost almış başını gitmiş kendine... ne acı!.. kendi pişkinliği ve rahatıncaya kadar olmuş ki pek pek versin onlara keyfi... hiç birine ah etmem... kâfi derecede ahım var... ben diyorum ki; dost gidebildiği kadar gitsin kendine, karşısında beni bulamadığı müddetçe!..