20 Eylül 2011 Salı

ölüm bu kadar yakın mı?

 Adını duymak bizi ne kadar tedirgin etsede yaşam kadar ölümde hayatın en büyük gerçeklerinden biri değil mi? Ölüm gerçeğini bilerek yaşadığımızı düşünsek de hiç birimiz bunun kendi başımıza geleceğinin hesabını yapmıyor, yapamıyoruz. Başımıza gelme ihtimali bile bizi ürkütmeye yetiyor. Bunun sadece başkalarının başına geleceğini düşünüyoruz. Dilimiz söylese de yüreğimiz asla ölümü kabul etmiyor.

Uzun zamandır görüşmediğim arkadaşımın ölüm haberi beni üzüntüye boğdu. Ölüm hiç aklımın ucundan geçmemişti.
Onu bir daha göremeyecek olma fikrine alışmak bile çok acı veriyordu. Onu görmeye gitmediğim için bulamadığım zamanlar şimdi her fırsatta bana hesap sormakta. Elimizdeyken kıymet bilmeyi ne zaman öğreneceğiz acaba? Hayatımıza anlam katan şeylerin farkında olabilmemiz için elimizden gitmelerimi gerekecek. Bir söz çok ilgimi çekmişti. Sana işlediğin günahlar için değil, mutluluğun için kaçırdığın fırsatlar sorulacaktır diyordu. Fırsatların bile farkında olmadan yaşıyoruz. Aslında sondan korkuyor ama yaptıklarımızla hızla sonumuzu hazırlıyoruz. 


Yaşam kadar ölümünde gerçek olduğunu bilerek yaşasak acaba daha mı az acı çekeriz? Sevdiklerimizi uğurlarken içimiz daha mı az yanar? Onu bir daha göremeyecek olmanın hasreti daha mı az çöker içimize? Ölüm, yani sonsuz ayrılık. Ayrılıklarda görme ihtimalimizin olmasına reğmen canımız bu kadar yanıyorken, sonsuzuna katlanmak nasıl bir acıdır.



Ölüm canimizin bize yakin oldugu kadar  yakin, sanki hep onu soluklaniyoruz ...


 Allah rahmet ve mekanini cennet eylesin. O'na diyemedigim o kadar cok sey vardi ki kelimeler sanki bos ve anlamsiz geliyor bu durumda, zaman bitti soz bitti.



4 yorum:

  1. başın saolsun canım benim:(((

    YanıtlaSil
  2. başın saolsun, Allah arkadaşının mekanını cennet eylesin...

    bir kez daha anlamış olduk ki söylemek istediğimiz her şeyi, söylemek istediğimiz zaman söylemeliyiz. bir dakika sonrası bile çok geç olabilir...

    YanıtlaSil
  3. Allah rahmet eylesin, kim olursa olsun ölüm karşısında insan öyle çaresiz kalıyor ki. Neticede bir can yitip gidiyor.
    Aslında hiç bi şeyi ertelememek lazım ama insanoğluyuz bi şekilde kendimize, kibirimize, zaaflarımıza yenik düşüyoruz ölümü her defasında unutuyoruz.
    Üzme kendini, başın sağolsun...

    YanıtlaSil
  4. Öncelikle başınız sağolsun. Ölüm hayat kadar gerçek. Yazın uyarıcı nitelikte idi. yalnız ölüm sonsuz bir ayrılık değildir. Ölüm s onsuzluk aleminde buluşmak demektir.

    YanıtlaSil