7 Temmuz 2011 Perşembe

iki taş arasında bir dal gelincik gibi yalnızım...





2 yorum:

  1. çocuk olmaktan uzaklaştıkça eksiliyoruz,kaybettikçe,özledikçe,bekledikçe hep bir şeyler eksiliyor içini acıtarak ne yazık ki,eksilenleri yerine koymak belki mümkün değil fakat içimize yeni bir şeyler doldurmak mümkün,bilemiyorum belki bir köpek yavrusu,yada tutkuyla bağlanacağımız bir sanat,sevebileceğimiz herşey tamamlar bizi öyle değilmi..Yine de neden bu şarkıyı her dinlediğimde canım yanıyor??

    YanıtlaSil
  2. farfin galiba dediğin gibi her geçen gün biraz daha hayatımızdan bir şeyler eksiliyor.. ama eksilenlerin yerine hiçbir şey dolduramıyor, onun yerini alamıyor sadece biraz da olsa unutturmaya yardımcı oluyor.o eksiklik hiç bir zaman dolmayacak..
    Herkes aynı hissedermi bu sözleri dinlerken böyle nefes almadan ama iç cekerek....

    YanıtlaSil